Η ΕΛΙΑ, Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ
Φέτος είναι η σειρά των ελαιοπαραγωγών. Όχι όλων όμως, αυτών των… λίγων, οι οποίοι θα έχουν φέτος παραγωγή. Η χρονιά για την ελιά ήταν από τις χειρότερες. Η κλιματική αλλάγη έδειξε το σκληρό της πρόσωπο στους επαγγελματίες ελαιοπαραγωγούς, η ακαρπία, οι κακές κλιματικές επιπτώσεις κατάφεραν να αφήσουν πολλούς ελαιώνες άδειους!
Δε φτάνει απλά να λειτουργείς και να δουλεύεις τις καλλιέργειές σου σαν επαγγελματίας αγρότης. Δεν αρκεί να επενδύεις σε αξιόπιστα γεωργικά μηχανήματα, το φλέγον ζήτημα είναι η έλλειψη.. χειμώνα!
Γαλλικά μέσα επικοινωνίας αναφέρουν πως στη Βόρεια Ελλάδα δεν έχουμε πια χειμώνα, κατ’ επέκταση δεν έχουμε και ελιές. Οι κολοσσοί του κλάδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Ιταλία και Ισπανία, αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, ανεβάζοντας τις τιμές του ελαιολάδου και των ελιών.
Στα ακριβά και δυσεύρετα εργατικά χέρια, στη δραματική αύξηση στο κόστος ενέργειας, στις υψηλές τιμές των καλλιεργητικών εισροών, και στις πληθωριστικές πιέσεις, που εξανεμίζουν τα εισοδήματα των τελικών καταναλωτών, έρχεται να προστεθεί φέτος και η κλιματική αλλαγή! Τα ελαιόδεντρα δεν «κοιμούνται» και δεν μπορούν να δώσουν καρπό. Με το κόστος παραγωγής στα 800 ευρώ/στρέμμα, από 600 ευρώ/στρέμμα μέχρι και πέρυσι, καθίσταται σαφές ότι όχι μόνο δεν θα βγάλουν τα έξοδά μας, αλλά θα βρεθούν και χρεωμένοι οι παραγωγοί.
Μέλημα του κράτους είναι μία εθνική στρατηγική για την προσαρμογή όλων μας στην κλιματική αλλαγή. Μια οργανωμένη και συχνότερη καταγραφή θερμοκρασιών με περισσότερους μετεωρολογικούς σταθμούς θα βοηθούσε να παρατηρήσουμε τις αλλαγές και τις αρνητικές συνέπειες στις καλλιέργειες.
